Aktualności
Menu lewe
Aktualności
.remove();show_photo('../pl/ajax_photo.php', 'path=../images/photo/&photo=165_1_mfp_0853a.jpg&id=175&table=photo&photo_div=war_foto175', 'war_foto175', event, '640', '549','../images/photo/165_1_mfp_0853a.jpg');void(0);)
.remove();show_photo('../pl/ajax_photo.php', 'path=../images/photo/&photo=165_2_mfp_0854a.jpg&id=176&table=photo&photo_div=war_foto176', 'war_foto176', event, '640', '529','../images/photo/165_2_mfp_0854a.jpg');void(0);)
JADWIGA PIETRASZKIEWICZ NIE ŻYJE
data dodania:
23.05.2013To stało się w nocy – 23 maja 2013 roku. Zawsze jest za wcześnie, zawsze jeszcze nie teraz... Jednak gdy opuszczają nas LUDZIE takiego formatu, tej klasy i o takim życiorysie, to brakuje słów na wyrażenie zaskoczenia, żalu i poczucia niesprawiedliwości...Przecież powinni być z nami zawsze... Jadwiga Pietraszkiewicz była jeszcze na premierze TOSKI – swojej ukochanej Toski, w której to roli była bezkonkurencyjna! I będzie z nami zawsze – WIELKA ARTYSTKA, LEGENDA OPERY, NIEZWYKŁA OSOBOWOŚĆ, do której jakże pasują właśnie słowa Toski: żyłam sztuką, żyłam miłością...
Profesor Jadwiga Pietraszkiewicz była jedną z najwybitniejszych polskich śpiewaczek operowych i wybitnym pedagogiem śpiewu solowego. Jej długie i aktywne życie podzieliła historia. Urodzona na Litwie, w Nalibokach w woj. nowogródzkim (30 sierpnia 1919) i znana tam jako Jadvyga Petraškevičiūtė, do Polski przyjechała w 1959 roku.
W Związku Radzieckim, po ukończeniu w 1947 roku Konserwatorium Wileńskiego była solistką Litewskiego Teatru Opery i Baletu, występowała gościnnie m.in. na scenie Teatru Bolszoj w Moskwie i Teatru Maryjskiego w Petersburgu (wówczas Leningradzie). Po przyjeździe do Polski została solistką Opery Łódzkiej, od 1967 roku Teatru Wielkiego oraz teatrów operowych w Warszawie i Bytomiu. Mocny i piękny w barwie głos prof. Pietraszkiewicz a także ogromny temperament sceniczny publiczność podziwiała w wielu wcieleniach Artystki. W pamięć najsilniej chyba zapadły: Tatiana w Eugeniuszu Onieginie, Liza w Damie pikowej Maria w Mazepie Piotra Czajkowskiego, Ksenia w Borysie Godunowie Modesta Musorgskiego, Jarosławna w Kniaziu Igorze Aleksandra Borodina, tytułowa Aida, Amelia w Balu maskowym, Leonora w Mocy przeznaczenia Giuseppe Verdiego, tytułowe: Tosca i Dziewczyna z Zachodu oraz Mimi w Cyganerii Giacoma Pucciniego, Santuzza w Rycerskości wieśniaczej Pietra Mascaganiego, Carmen w operze Georgesa Bizeta czy narodowe bohaterki oper Stanisława Moniuszki: Halka, Hrabina, Hanna w Strasznym dworze. Na początku lat 60. artystka rozpoczęła pracę pedagogiczną, którą kontynuowała ponad 40 lat. W tym czasie w łódzkiej PWSM, a później Akademii Muzycznej, wykształciła kilka pokoleń śpiewaków. Jej uczniami i uczennicami byli m.in. tak wybitni artyści jak Joanna Woś, Anna Walczak, Agnieszka Makówka, Andrzej Niemierowicz, Piotr Nowacki.
Za wybitne osiągnięcia artystyczne w byłym ZSRR otrzymała Nagrodę Państwową, Order Lenina oraz miano Zasłużonej Artystki Litewskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej.
W Polsce została dwukrotną laureatką nagrody Ministra Kultury i Sztuki, odznaczona była m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
fot. archiwum Teatru oraz M. Piąsta
W Związku Radzieckim, po ukończeniu w 1947 roku Konserwatorium Wileńskiego była solistką Litewskiego Teatru Opery i Baletu, występowała gościnnie m.in. na scenie Teatru Bolszoj w Moskwie i Teatru Maryjskiego w Petersburgu (wówczas Leningradzie). Po przyjeździe do Polski została solistką Opery Łódzkiej, od 1967 roku Teatru Wielkiego oraz teatrów operowych w Warszawie i Bytomiu. Mocny i piękny w barwie głos prof. Pietraszkiewicz a także ogromny temperament sceniczny publiczność podziwiała w wielu wcieleniach Artystki. W pamięć najsilniej chyba zapadły: Tatiana w Eugeniuszu Onieginie, Liza w Damie pikowej Maria w Mazepie Piotra Czajkowskiego, Ksenia w Borysie Godunowie Modesta Musorgskiego, Jarosławna w Kniaziu Igorze Aleksandra Borodina, tytułowa Aida, Amelia w Balu maskowym, Leonora w Mocy przeznaczenia Giuseppe Verdiego, tytułowe: Tosca i Dziewczyna z Zachodu oraz Mimi w Cyganerii Giacoma Pucciniego, Santuzza w Rycerskości wieśniaczej Pietra Mascaganiego, Carmen w operze Georgesa Bizeta czy narodowe bohaterki oper Stanisława Moniuszki: Halka, Hrabina, Hanna w Strasznym dworze. Na początku lat 60. artystka rozpoczęła pracę pedagogiczną, którą kontynuowała ponad 40 lat. W tym czasie w łódzkiej PWSM, a później Akademii Muzycznej, wykształciła kilka pokoleń śpiewaków. Jej uczniami i uczennicami byli m.in. tak wybitni artyści jak Joanna Woś, Anna Walczak, Agnieszka Makówka, Andrzej Niemierowicz, Piotr Nowacki.
Za wybitne osiągnięcia artystyczne w byłym ZSRR otrzymała Nagrodę Państwową, Order Lenina oraz miano Zasłużonej Artystki Litewskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej.
W Polsce została dwukrotną laureatką nagrody Ministra Kultury i Sztuki, odznaczona była m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
fot. archiwum Teatru oraz M. Piąsta
design by fast4net