Aktualności

Był wielkim przyjacielem naszego Teatru i łódzkiej szkoły baletowej, był wielkim przyjacielem Łodzi; graficzna balerina Jego autorstwa – zwana w środowisku baletowym – „zlamalką” towarzysz Łódzkim Spotkaniom Baletowym niemalże od początku ich istnienia i stała się ich znakiem rozpoznawczym. Podobnie jak jej autor, który bywał jako gość na każdych ŁSB, choć od dawna mieszkał poza granicami Polski.
Trudno nam będzie pogodzić się z nieobecnością Tadeusza Zlamala na kolejnych jubileuszowych 25. Łódzkich Spotkaniach Baletowych. To wielka strata.


Tadeusz Zlamal, urodzony w 1932 roku, wybitny polski tancerz i artysta malarz, czeskiego pochodzenia. Tańca uczył się w Państwowej Szkole Baletowej w Warszawie, równolegle studiując malarstwo i rzeźbę w prywatnej szkole prof. Stanisława Dobrowolskiego. Jako tancerz zadebiutował w roku 1952 w balecie „Harnasie” na scenie warszawskiego Teatru Wielkiego. Partnerował światowej primabalerinie Dame Margot Fonteyn, podczas jej gościnnych występów w Warszawie w balecie „Jezioro łabędzie”, tańcząc partię Rudowłosego. Pod koniec lat pięćdziesiątych przeniósł się do Opery Bałtyckiej w Gdańsku, gdzie pod kierunkiem prof. Janiny Jarzynówny-Sobczak stworzył wiele kreacji baletowych, m.in. Cudownego Mandaryna, Pana Twardowskiego, Tybalta w „Romeo i Julii”. Królewicza w „Kopciuszku”, Księcia i Rudowłosego w „Jeziorze łabędzim”. W tym czasie partnerował tez primabalerinie Alicji Boniuszko, z którą nakręcił filmy dokumentalne oraz odbył tournée po Europie, Stanach Zjednoczonych i Kanadzie. W 1966 roku osiedlił się na stałe w Szwecji, gdzie został solistą baletu Stora Teatern w Goeteborgu, na którego scenie odnosił znaczące sukcesy m.in. w partiach Cudownego Mandaryna i Rudowłosego. Razem z Mają Plisiecką tańczyli w balecie pt. „Czajka”. Karierę artysty baletu dzielił z karierą artysty malarza. Większość jego prac, będących impresją na temat tańca, powstała w Maroku i Tajlandii. W swoim dorobku ma wiele wystaw w galeriach w Polsce, Szwecji, Hiszpanii, Maroku, Niemczech, Luksemburgu i przede wszystkim we Francji. Część swoich obrazów podarował Ogólnokształcącej Szkole Baletowej im. Feliksa Parnella w Łodzi.