Aktualności
Menu lewe
Premiera baletowa: ŚCIEŻKI ŻYCIA / jednostka a obłęd świata
data dodania:
8.03.2018
Historia i tak będzie się powtarzać. Chociaż często pojawiają się jednostki chcące zmienić dzieje ludzkości, nie są w stanie przekrzyczeć tłumu i w końcu zostają stłamszone. Takie są koleje losu. Takie są ŚCIEŻKI ŻYCIA. Zapraszamy na najnowszą premierę baletową Teatru Wielkiego w Łodzi już 24 marca 2018 r. o godz. 19:00.
ŚCIEŻKI ŻYCIA
24 marca 2018, godz. 19:00 / KUP BILET
25 marca 2018, godz. 19:00 / KUP BILET
28 marca 2018, godz. 19:00 / KUP BILET
11 kwietnia 2018, godz. 19:00 / KUP BILET
12 kwietnia 2018, godz. 19:00 / KUP BILET
ŚCIEŻKI ŻYCIA
24 marca 2018, godz. 19:00 / KUP BILET
25 marca 2018, godz. 19:00 / KUP BILET
28 marca 2018, godz. 19:00 / KUP BILET
11 kwietnia 2018, godz. 19:00 / KUP BILET
12 kwietnia 2018, godz. 19:00 / KUP BILET
– Punktem wyjścia do budowania dramaturgii spektaklu stał się dla mnie film Mela Gibsona Apocalypto. Reżyser ukazuje w nim różny stopień rozwoju cywilizacji na ziemi. Pokazuje, jak bardzo różnimy się od siebie kulturowo, zwyczajowo, wyznaniowo. Rozbieżności te i problemy z nich wynikające towarzyszą człowiekowi przez całą historię ludzkości. Z uwagi na obecną sytuację polityczno-wyznaniową na świecie ten uniwersalny temat uważam za szczególnie aktualny – mówi Bogumiła Szaleńczyk, choreografka części The Way of Life.
Dwaj wybitni kompozytorzy niemieccy różnych epok razem. Spotkanie światowych hitów muzycznych Hansa Zimmera ze słynnego filmu Ostatni samuraj z uwielbianą przez publiczność kantatą Carla Orffa Carmina burana jednego wieczoru. Choreografowie spektaklu – Tamás Juronics oraz Bogumiła Szaleńczyk – każdy na swój sposób przekładają muzyczne frazy na taneczne pas. Dodają do nich uniwersalne pytania o kondycję ludzi i świata.
– Jak wielki wpływ ma na nas szerokość i długość geograficzna, w której się urodziliśmy? Jaki kultura czy wyznanie? Jakie piętno wywierają na nas rodzice i społeczeństwo, w jakim żyjemy? W jak dużym stopniu potrafimy i możemy sterować naszym życiem, losem na ziemi? Zadaję wiele pytań, ale staram się wciąż szukać odpowiedzi – mówi Bogumiła Szaleńczyk, choreografka The Way of Life.
Ścieżki życia, na które składają się dwie odrębne prace choreograficzne: Carmina burana i The Way of Life, łączy podobne spojrzenie obojga artystów na spektakl baletowy. Choć różnymi zabiegami, zrywają z konwencją tradycyjnego widowiska fabularnego. W swej koncepcji zmierzają w kierunku teatru tańca, gdzie ruch staje się podstawowym narzędziem do snucia przenikliwej tellurycznej opowieści.
– Powinniśmy zwrócić uwagę na rytualne życie pierwotnych społeczeństw, wegetujących w ruinach Cywilizacji i walczących o przetrwanie. Członkowie społeczności, kierując się instynktem, podejmują walkę ze swoim strachem, starają się odrzucić, co niesie im Przeznaczenie. To czasem przynosi im korzyści, radość, miłość, a kiedy indziej smutek a nawet śmierć. Dziewczyna, której przeznaczeniem jest krótki żywot, może czuć się szczęśliwa przez jakiś czas. Uczucie miłości wymazuje całe zło i pozwala jej wierzyć, że życie może być inne. Ale Los jest okrutny i nie dba o piękno chwili. Przeżywając rozczarowanie, szczęście i strach, poznają lepiej siebie samych, swoje przeznaczenie i możliwości dotyczące ich człowieczeństwa – mówi Tamás Juronics, choreograf Carminy burany.
– W spektaklu ukazuję konfrontacje dwóch odrębnych, wymyślonych grup społecznych, kultur i zwyczajów. Na ogólnym planie konfliktów międzyludzkich chciałam przedstawić historię kilku indywidualności, które dostrzegają obłęd obecnego świata, jednak jako jednostki nie są w stanie zwalczyć, czy przewartościować ludzkiego myślenia – kończy choreografka The Way of Life.
Spektakl zapowiada się zatem nie tylko jako techniczny popis, ale przede wszystkim jako głęboka opowieść o człowieku i świecie. To idealne obrazy zamknięte w niedościgłej tanecznej rzeczywistości. Doskonałość opracowania muzyczno-choreograficznego gwarantuje niezapomniane wrażenia artystyczne i przeżycia duchowe.
CARMINA BURANA. Choreografia, koncepcja scenograficzna: Tomás Juranics; kompozytor: Carl Orff; dekoracje, kostiumy: Bianca Imelda Jeremias; reżyseria światła: Máté Vajda, asystent choreografa: Gergely Czár, Piotr Ratajewski; inspicjent: Anna Krzemińska
THE WAY OF LIFE. Choreografia: Bogumiła Szaleńczyk; kompozytor: Hans Zimmer; kostiumy: Anna Chadaj; projekcje: Krzysztof Niemczycki; reżyseria światła: Sławomir Kowalczyk; asystent choreografa: Wojciech Domagała; inspicjent: Anna Krzemińska.
– Jak wielki wpływ ma na nas szerokość i długość geograficzna, w której się urodziliśmy? Jaki kultura czy wyznanie? Jakie piętno wywierają na nas rodzice i społeczeństwo, w jakim żyjemy? W jak dużym stopniu potrafimy i możemy sterować naszym życiem, losem na ziemi? Zadaję wiele pytań, ale staram się wciąż szukać odpowiedzi – mówi Bogumiła Szaleńczyk, choreografka The Way of Life.
Ścieżki życia, na które składają się dwie odrębne prace choreograficzne: Carmina burana i The Way of Life, łączy podobne spojrzenie obojga artystów na spektakl baletowy. Choć różnymi zabiegami, zrywają z konwencją tradycyjnego widowiska fabularnego. W swej koncepcji zmierzają w kierunku teatru tańca, gdzie ruch staje się podstawowym narzędziem do snucia przenikliwej tellurycznej opowieści.
– Powinniśmy zwrócić uwagę na rytualne życie pierwotnych społeczeństw, wegetujących w ruinach Cywilizacji i walczących o przetrwanie. Członkowie społeczności, kierując się instynktem, podejmują walkę ze swoim strachem, starają się odrzucić, co niesie im Przeznaczenie. To czasem przynosi im korzyści, radość, miłość, a kiedy indziej smutek a nawet śmierć. Dziewczyna, której przeznaczeniem jest krótki żywot, może czuć się szczęśliwa przez jakiś czas. Uczucie miłości wymazuje całe zło i pozwala jej wierzyć, że życie może być inne. Ale Los jest okrutny i nie dba o piękno chwili. Przeżywając rozczarowanie, szczęście i strach, poznają lepiej siebie samych, swoje przeznaczenie i możliwości dotyczące ich człowieczeństwa – mówi Tamás Juronics, choreograf Carminy burany.
– W spektaklu ukazuję konfrontacje dwóch odrębnych, wymyślonych grup społecznych, kultur i zwyczajów. Na ogólnym planie konfliktów międzyludzkich chciałam przedstawić historię kilku indywidualności, które dostrzegają obłęd obecnego świata, jednak jako jednostki nie są w stanie zwalczyć, czy przewartościować ludzkiego myślenia – kończy choreografka The Way of Life.
Spektakl zapowiada się zatem nie tylko jako techniczny popis, ale przede wszystkim jako głęboka opowieść o człowieku i świecie. To idealne obrazy zamknięte w niedościgłej tanecznej rzeczywistości. Doskonałość opracowania muzyczno-choreograficznego gwarantuje niezapomniane wrażenia artystyczne i przeżycia duchowe.
CARMINA BURANA. Choreografia, koncepcja scenograficzna: Tomás Juranics; kompozytor: Carl Orff; dekoracje, kostiumy: Bianca Imelda Jeremias; reżyseria światła: Máté Vajda, asystent choreografa: Gergely Czár, Piotr Ratajewski; inspicjent: Anna Krzemińska
THE WAY OF LIFE. Choreografia: Bogumiła Szaleńczyk; kompozytor: Hans Zimmer; kostiumy: Anna Chadaj; projekcje: Krzysztof Niemczycki; reżyseria światła: Sławomir Kowalczyk; asystent choreografa: Wojciech Domagała; inspicjent: Anna Krzemińska.
design by fast4net