Aktualności

Jak w roli debiutantów choreograficznych czują się tancerze z tak znaczącym dorobkiem artystycznym, w tym przecież i pracami choreograficznymi? Na czym polega wyjątkowość właśnie tych debiutów podczas wspólnego wieczoru?

Grzegorz Brożek: To wyjątkowe uczucie, ponieważ pierwszy raz miałem możliwość pracy z tak dużą liczbą osób. Wyjątkowość tego wieczoru i mojego spektaklu „Face the truth” polega na jego unikatowości pod względem ruchowym i muzycznym. Towarzyszy temu oczywiście trema, związana z zaprezentowaniem tak dużej formy na dużej scenie Teatru Wielkiego w Łodzi.

Joshua Legge: To nie pierwszy raz, kiedy tworzę swoją choreografię. W teatrze, w którym pracowałem wcześniej, miałem możliwość zrealizowania trzech choreografii. „Hubris” jest pierwszą choreografią, którą stworzyłem w Teatrze Wielkim w Łodzi oraz jak dotąd największym projektem. Mam nadzieję, że będzie to spektakl wyjątkowy przez wzgląd na styl choreografii w połączeniu z tematem i emocjami, bez zaznaczonej narracji.

Tytuł „Face the truth” wiele mówi o podejmowanym temacie, ale proszę go rozwinąć: gdzie szukać prawdy w świecie, w którym więcej interpretacji, przekłamań i powierzchownych spostrzeżeń niż prawdy? Czy mamy jeszcze odwagę i w ogóle chcemy się z nią mierzyć, szczególnie z prawdą o nas samych?

GB: Lubię poruszać tematy, od których na co dzień uciekamy. Obserwując obecną rzeczywistość utwierdzam się w przekonaniu, że dążenie do sukcesu zawodowego jest ważniejsze od naszych najbliższych. Czasami odtrącamy miłość i najbliższe nam osoby w pogoni za obiecanym sukcesem.

To ciekawe i na swój sposób odważne, że bohaterem bezwzględnym i lekceważącym miłość jest postać żeńska? To celowy zabieg, wymierzony również we wciąż obowiązujące stereotypy o uczuciowości kobiet i mężczyzn?