Aktualności

Bilety na pierwszy spektakl premierowy 30 września, drugi spektakl premierowy 1 października, a także kolejne spektakle 3, 14 i 15 października są już dostępne w Kasach Teatru i w sprzedaży online!
 

Dawno już na naszej scenie nie słyszeliśmy i nie widzieliśmy takiego zestawu wspaniałych kompozycji. Kompozycji, które łączy góralski folklor i miłość do muzyki. Kierownictwo muzyczne nad premierą sprawuje Marcin Nałęcz-Niesiołowski.
 

ODWIECZNE PIEŚNI

choreografia: Conrad Drzewiecki

przekaz choreograficzny: Dominika Antkowiak
 

"To prawdziwie osobista wypowiedź kompozytora, w której  uzewnętrznił on również swój indywidualny styl. Mimo, iż poemat ten pod względem brzmieniowym jest nadal bliski utworom późnoromantycznym, to pod wieloma względami odnajdziemy w nim oryginalne, typowo "karłowiczowskie" rysy: szerokooddechowe, liryczne tematy o słowiańskim kolorycie, ciekawe zabiegi w zakresie instrumentacji, czy też przeważające wolne tempo połączone ze swobodnie, choć dynamicznie kształtowaną formą." Tak pisała o utworze Anna Iwanicka-Nijakowska.
 

N.O.M. (KOŚCIELEC 1909)

choreografia: Jacek Przybyłowicz

reżyseria świateł: Maciej Igielski
 

Kompozycja Wojciecha Kilara to poemat symfoniczny powstały z okazji 100. rocznicy urodzin Mieczysława Karłowicza, który w 1909 roku zginął tragicznie w Tatrach u stóp Małego Kościelca, a 3 tygodnie wcześniej odniósł triumf wykonaniem  Odwiecznych pieśni w Filharmonii Warszawskiej.
 

HARNASIE

choreografia: Karol Urbański

scenografia: Wacław Ostrowski

kostiumy: Natasha Pavluchenko

reżyseria świateł: Maciej Igielski
 

Karol Szymanowski natomiast góralskim folklorem i duchem nasiąkał od najmłodszych lat. Sam kompozytor pisał: "... gdy się pojmie prawdziwą góralską pasję do nadawania plastycznych kształtów wszystkiemu, co Górala w życiu otacza, gdy się przeniknie te  chropawe, kanciaste, jakby w opornym głazie kute formy, ukazuje się w tej muzyce  prawdziwe oblicze nieugiętego, twardego, specyficznie góralskiego "liryzmu", przedziwna "epickość" spokojnie falującej powierzchni i głęboko na dnie ukryta, teatralna niemal "dramatyczność" treści, znajdująca swój wyraz w tańcu."
 

Fot. Joanna Miklaszewska