Aktualności

powrót

Menu lewe

Ballet de L’Opera de Lyon I Francja

data dodania:

1.02.2024

26 i 27 kwietnia 2024

BEACH BIRDS & BIPED

Beach Birds

26 kwietnia, godz. 19:00
2 7 kwietnia, godz. 19:00

muzyka: John Cage, FOUR3
choreografia: Merce Cunningham
kostiumy i scenografia: Marsha Skinner
zespół: 11 tancerzy (6 kobiet, 5 mężczyzn)

Cunningham, opisując swoją choreografię Beach Birds powiedział, że w całości opiera się ona na indywidualnym fizycznym wyrazie. Tancerze nie muszą ściśle się siebie trzymać. Mogą tańczyć jak nagle odlatujące stado ptaków. Przeznaczona dla jedenastu tancerzy choreografia Beach Birds, spośród innych dzieł Cunninghama wyróżnia się znacznie płynniejszym rytmem, który sprawia, że sekcje różnią się od siebie długością w zależności od występu. John Cage skomponował muzykę, a malarka, Marsha Skinner, stworzyła kostiumy i scenografię. Tancerze ubrani są w identyczne stroje składające się z gładkich, białych trykotów z czarnymi rękawicami. Kulisy w wersji Marshy Skinner były białą kurtyną oświetloną światłem zmieniającym kolor
i intensywność w zależności od planu oświetlenia opracowanego z wykorzystaniem metod losowych. Te stopniowe zmiany światła, które nie odzwierciedlały struktury tańca, są interpretowane jako naśladujące te, które mogą wystąpić od świtu do zmierzchu na plaży.

— David Vaughan

BIPED

muzyka: Gavin Bryars, Biped

choreografia: Merce Cunningham

kostiumy: Suzanne Gallo

multimedia: Paul Kaiser & Shelley Eshkar

oświetlenie: Aaron Copp

Zespół: 14 tancerzy (8 kobiet, 6 mężczyzn)

Cunningham napisał: Taniec przywołuje we mnie uczucie podobne do tego przy zmienianiu kanałów telewizyjnych… akcja waha się między wolnymi uroczystymi sekcjami a gwałtownymi rozłożonymi sekwencjami, które uniemożliwiają dostrzeżenie całej złożoności. Wielu komentatorów dostrzegło elegijną naturę w finałowych momentach spektaklu. Scenografia BIPED jest zgłębieniem możliwości technologii motion-capture. Cunningham, pracując z dwoma tancerzami, ułożył choreografię składającą się z 70. fraz, które następnie zostały przekształcone w obrazy cyfrowe we współpracy

z artystami cyfrowymi – Paulem Kaiserem i Shelley Eshkar. Te właśnie obrazy wraz z abstrakcyjnymi wzorami (m.in. pionowymi i poziomymi liniami, kropkami) są wyświetlane na kurtynie z przodu sceny, zza której widoczni są tancerze występujący na żywo.

Cunningham użył również programu komputerowego DanceForms, w celu opracowania choreografii składającej się z wielu sekcji: solo, duetów, trio oraz występów zespołowych. Muzyka autorstwa Gavina Bryarsa, nazywana również Biped, jest częściowo nagrana a częściowo odgrywana na żywo na instrumentach akustycznych. Kostiumy Suzanne Gallo wykonane zostały z metalicznego materiału odbijającego światło. W pewnym momencie spektaklu mężczyźni ubrani w prześwitujące stroje przypominające piżamy wnoszą ze sobą krótkie peleryny dla kobiet, wykonane z tego samego materiału. Aaron Copp zaprojektował oświetlenie, dzieląc scenę na kwadraty oświetlone w sposób wyglądający na przypadkową sekwencję, a także zasłaniane kabiny z tyłu sceny, które pozwalają tancerzom pojawiać się i znikać.

— David Vaughan

Przy wsparciu Dance Reflections by Van Cleef & Arpels

{banners_down}