Aktualności

W porównaniu z poprzednimi dziełami Wagnera stanowi „Ho­lender" ogromny krok naprzód. Pierwsze próby operowe – „Bo­ginki", „Zakaz miłości", a także „Rienzi", wykazywały silne wpływy oper włoskich i romantycznej opery francuskiej, głównie Meyerbeera. Nie jest od tych wpływów całkowicie wolny i „Holender tułacz", jednakże wiele stron jego partytury świadczy już w peł­ni o niepospolitej indywidualności kompozytora. Dowodem mi­strzostwa w dziedzinie instrumentacji jest choćby uwertura, a melodia monologu Holendra z I aktu, rozwijająca się swo­bodnie, wyzwolona spod władzy schematycznych prawideł, zda­je się już zapowiadać dojrzały styl przyszłego twórcy „Pierście­nia Nibelunga". W „Holendrze" zapoczątkowuje też Wagner za­sadę towarzyszących określonym postaciom czy sytuacjom mo­tywów przewodnich, którą stosować będzie konsekwentnie w późniejszych swych dziełach.

Józef Kański, Przewodnik operowy